مدل برنامه ریزی خطی فازی برای بهینه سازی الگوی کشت در حوضه ی زرینه رود

بخش کشاورزی بزرگ‌ترین مصرف‌کننده‌ی آب بوده و عدم‌قطعیت از جمله مسائل اجتناب‌ناپذیر در مدیریت آب در این بخش است. لذا در مطالعه‌ی حاضر، به‌منظور بهینه‌سازی الگوی کشت در حوضه زرینه‌رود با هدف حداکثرسازیِ سود خالص کشاورزی و با درنظرگیریِ عدم‌قطعیت‌های موجود، از برنامه‌ریزیِ خطیِ تماماً فازی و با دو روشِ حل متفاوت، استفاده شده است. عدم‌قطعیت‌های موجود در تدوین بهینه‌ترین الگوی کشت، با استفاده از روش فازی لحاظ گردیده است و همچنین به‌منظور در نظرگرفتن عدم‌قطعیت‌های ناشی از محدودیتِ مقدار آب دردسترس، سه وضعیت هیدرولوژیکی حداقل، متوسط و حداکثر مقادیر در بهینه‌سازی فازی در نظر گرفته ‌شد. نتایجِ حاصل از اجرای بهینه‌سازیِ تماماً فازی، حاکی از افزایشِ سود خالص به میزان 53/2 درصد نسبت به بهینه‌سازیِ قطعی و افزایشی معادل 34/36 درصد نسبت به الگوی کشت فعلی از طریق کاهش سطوح زیرکشت محصولاتِ با سود خالص کم و افزایش سطح زیرکشت محصولاتِ با درآمد بالا می‌باشد. همچنین استفاده از برنامه‌ریزیِ خطیِ تماماً فازی منجر به صرفه‌جویی بیش‌تری در مصرف آب به میزان 22/88 درصد می‌گردد. درنظرگیری باندهای عدم‌قطعیت 10 و 20 درصدی درخصوص برخی از پارامترهای مدل بهینه‌سازی، به‌ترتیب منجر به ایجاد صرفه‌جوئی بیش‌تر در مصرف آب و حصول سود خالص بیش‌تر از کشت محصولات الگوی کشت می‌گردند. بدین ترتیب، بهینه سازی الگوی کشت با درنظرگیری عدم‌قطعیت‌های حاکم، به‌کمک روش فازی امکان برنامه‌ریزی بهینه‌تر آب کشاورزی را فراهم می‌سازد.